Geçen yıl -ki bu dün gibiydi- ...Ağustos 2014 ' te kızımı ünv. için otobüse bindirdiğimde beni büyük bir yanlızlığın beklediğini bilmiyordum.
Büyük yanlızlığımı hissettiğimde etrafımda kimsenin olmadığını farkettim. Evde yapayanlızdım . İşten eve , evden işe gidiyordum.Bir süre sonra yemekte yememeye başlamıştım .
YAPAYANLIZDIM !!!
Korkunçtu... İşten geç saatlerde geliyordum ve o soğuk kapıdan içeri ilk adımımı attığımda ağlamaya başlıyordum. (Böylece bekarları ve yanlız yaşayan insanları ilk kez hayatımda anlamaya başladım.-Anlıyordumda yanlızlığın dehşet bişey olduğunu başıma gelip yaşadığımda daha iyi anladım-)
Yaklaşık 8 ay boyunca kendimi hırpaladım . Evde 4 duvarla konuşmaya başlamıştım.İşin garibi işyerimde yüzlerce kişiyle muhatap oluyordum . Akşamları eve girdiğimdeyse yapayanlızdım.
Şubat ayının son haftasıydı . Bir gün internette tesadüfen midir , yoksa Yüce Allahın dilemesi ilemiydi Aikido'nun faydaları ile ilgili bir yazıya denk geldim.
Google'da evimin yakınlarında bir yer var mı? diye yazdım ve arama yaptım. Burnumun dibinde bir Aikido Çalışma yeri vardı . Hergün önünden geçip gitmişim :)
Bir deneyeyim ne çıkar dedim .Hocayı cepten aradım . Eşofmanlarınızı getirin gelirken dedi . İlk dersimde bileğimi bükerek ilk tekniği gösterdi . Nikkyo Ura ile bismillah dedim yani
Ders bitince hoca 'gelmezsiniz herhalde artık ' dedi .Gelmek istiyorum dedim. iyi akşamlar diyerek çıktım.
3.dersimde Cuma akşamı bir erkek sporcuyla çalıştım. Biraz kafam karıştı açıkcası . Yalan söyleyemem çok bakımlı saçları vardı . Tekniklere odaklanmak yerine saçlarını daha çok düşündüm diyebilirim. Doğruyu açık açık yazmam gerekirse ilk 3 ders -felaket derecede- nefsimle kavga ve mücadele ettim .
Çünkü erkek sporcularla teknikleri yaparken bi taraftanda iç sesim konuşup duruyordu.Fakat yavaş yavaş kendimi tekniklere vermeye başladım. Tekniklere kendimi vermemle birlite artık erkek merkek düşünmemeye başladım. Hatta aradan geçen 5 aydan sonra erkek kavramı beynimde yok oldu diyebilirim . Şu anda Kaşlarını gözlerini bile farketmiyorum karşımdakinin . Tek düşündüğüm teknikleri doğru yapabilmek .
Bir noktaya ilerleyemedim tabi . Hala sorunlu , hala mae Ukemi ( ileri Takla ) ve Ushiro Ukemi ( geri Takla") yapamıyorum mesela . ukemi yapamadığım için mutsuzum.. Zaman zaman bu işten sana kapı yok boşuna adamların zamanını alma diyorum kendi kendime .. mutsuzluğa kapıldığım anlar çok oluyor . Fakat her seferinde sürüne sürüne çalışma salonuna gidiyorum.
Bazen sürüne sürüne gittiğimde , bu enerjisizliğimi hocada anlıyor gibi hissediyorum . Sanki oraya spor yapmaya değil de , rüzgarın attığı kurumuş bir yaprak gibi oluyorum . Salondaki arkadaşlar sağolsunlar olumlu enerjileriyle hep olumlu yaşam enerjimi artırıyorlar.
Genelde sürünerek ve somurtarak giridiğim spor salonundan mutlu ve şükrederek çıktım.
Yüce Allaha şükürler olsun . Rabbim hayırlı sporlar nasip etsin hepimize . Amin .
