BENDEN CACIK OLUR MU ?

Tamamen boşlamışım abi !
Bu kadar freni patlak   otomobil gibi  sağa sola  doğru gidilir mi ?

Hedef yok Abi , Hedef !

Yapmaya çalıştığım şeyde  yeteneklerimi aşıyor galiba...

Bunca GÜN ,bunca HAFTA bunca aydır  ... Çalış çalış abi  ... REZİL OL ... Bİ TAKLAYI ATAMA ..

TAKLA ATMAYI   BAŞARAMAYINCA DA TIKAN KALL..

İLERLEYEME...

...
GALİBA   BİTTİM .. GALİBA  TÜKENDİM ...

SIFIRI  GÖRDÜM ..

BENDEN CACIK OLMAZ ...

... 44 YAŞINDA DELİRMİŞ OLMALIYIM ?

Einstein' in bir sözü vardır .
Einstein der ki ;
' sürekli aynı şeyleri yaparak , farklı sonuçları beklemek deliliktir .''

Eh bu durumda kesinlikle deliyim ... Hem de iflah olmaz bir deliyim ..

Deliyim.. kesinlikle deliyim ..


Kesinlikle NORMAL değilim ...

Diğer kadınlar gibi .. bi erkek bulup sevişmek , parasını yemek ..evini temizlemek ..
yemek yapmak
sonra oturup tv karşısında çekirdek çıtlatarak  haftalık aşk dizilerini seyretmek varken ...

Ben ne yapıyorum  haftanın 3 günü spor salonunda  erkeklerin bile güç yetiremediği , zorlandığı bir spor olan aikido yapcam diye debeleniyorum.

Normal miyim ?

kesinlikle hayır !

3 4 GÜNDE BİTEN MUHABBET .... GÜYA İYİ BİR ARKADAŞ OLACAKTI ! O DA DİĞER ERKEKLER GİBİYMİŞ

İnternette tanıştığım ''Olasılık'' nikli Ankaralı 37 yaşındaki beyle  yaklaşık 3 veya 4 gün konuştuktan sonra farklı dünyalardan olduğumuzu anladık ... Hatta farklı  galaksilerdendik sanırım ...

Onun tek istediği  bir kadındı ..( Galiba erkeklerin hepsinin  bütün istedikleri bi kadınla olma fikri sadece sanırım ) 

Oysa ben  4 duvar arasında yapa  yalnızlığımı giderecek bir dost arkadaş ...bir ses  arıyordum ..

Tam da bu sefer istediğim gibiydi.. Felsefe , siyaset , sosyoloji, fizik , matematik , nlp , hipnoz ,spiritüellik  hayatla insanla ilgili her konuda konuşabiliyorduk .. aynı türde kitaplar okuyorduk .. aynı türde filmler seviyorduk..tartışıyorduk.

Bu sefer tamda bu seviyeli , entelektüel kapasitede biri derken bu da  diğer erkekler gibi menfeatperest çıkıvermesin mi ?

Olmadı ... Bulamadık kendimize bir   SES .. bir CAN .. 2  laf konuşacak bir arkadaş ..

Bende bir hatamı var ne .. Konuşmayı sürdürürken iyi de .. Konuşmamız ilerlerken ilerlerken o beraber olacak birini istediğini söyledi..Ben de konuşacak birini istediğimi Asla evlenmeden  nikahsız kimsenin elime bile dokunamayacağını söylediğim de  Bay Olasılık  hönkledi ... Kötü oldu ...

Bay Olasılık  taşa çarptı  .. Ve beklentisini açıkladı ..Bir kadın aradığını ..ama nikah , yüzük felan düşünmediğini söyledi..

Onu görmedim , beni görmedi..

Elveda dedim ...

Tövbe be ..  Bir daha  konuşmak , ses duymak için bile  netten kimseyle tanışmayacağım.Erkeklerin hepsi aynı be.
...
Gerçi evde 4 duvar arasında birisiyle konuşma ihtiyacı duyunca ; tövbeme ssadık kalabilecek miyim ?

YAŞAMIMI DÖNÜŞTÜREMEMEK ..

Einstein in dediği gibi ''hep aynı şeyleri yapıp  farklı sonuçlar beklemek deliliktir.''   Ne bileyim işte büyük ihtimalle bende deliyim...

Bu arada  ev dökülüyor...Mutfak pislik bir halde .. Dayanılmaz ..Kapısını açmaya korkuyorum ..

İnternette birisiyle tanıştım .Pazar sabahı yalnızlıktan konuşma ihtiyacı duydum ...

Biriisinin sesini duymak bir iki laf konuşmak ...

Pazar sabahı ailemi arayıp ben yalnızım , bunaldım .. bi ses duymaya ihtiyacım var  denemez tabiki..

O malum sürekli açtığım sohbet sitesini açtım ..''olasılık'' nikiyle giren Ankarada yaşayan bir kişiydi . (biliyorsunuz daha önceki yazılarımda bu süreci yazmıştım.Ben evde 4 duvar arasında yapayalnızım ve 2014 ekim ayından beri o sohbet sitesinin bağımlısıyım..geçen ay girme sıklığımı azaltsamda ; kararıma sadık kalmadım ve tekrar hergün o sitede bi ton insanla konuştum.. )Gerçi yavaş yavaş bıktımve soğudum ve de midem bulandı ..galiba terkediyorum yavaş yavaş ...

Arkadaşlar 1,5 sene olacak bağımlılığım..Bu bağımlılığı olupta , kurtulabilen varsa anlatsın lütfen nasıl bundan kurtulduğunu .

Neyse ;  internette  konuşmak  , dertleşmek  için bulduğum arkadaşımı  anlatayım size ;

37 yaşında eşinden 3 yıl önce boşanan biseksüel olduğunu söyleyen bir erkekti .. (biseksüel her 2 cinsede ilgi duyan demekmiş.)

konuşmaya başladık.. İkimizin hayatıda dramatikti .. Konuştukça dramlarımız ortaya döküldü..

16 yaşındayken 3 erkek tarafından saldırıyya uğramıştı. yinede hayata tutunabilmişti.kendisinin yaşadıkları ve şu andaki yaşama tutunma azmini dinleyince gerçekten saygı duydum ona.bir kere yaşamdan hiç vazgeçmemiş , salmamıştı kendini ve hiç pes etmemişti.. Öylesine takdir ettim ve saygı duydum anlatamam.

fakat endişede ettim acaba sessiz bir çığlık mı atıyordu? bakalım konuştukça birbirimize iyi geliriz inşallah..

Üzüldüm.. üzüldük ..Yalnızdık .. Yapayalnız ..

Ölüyorduk yavaş yavaş ...

Evet yalnızlık adamı ÖLDÜRÜR ...(Bilimsel olarakta ispatlanmış)

'' olasılık''la akşamları konuşmaya karar verdik.. Pekte aynı dünyanın insanları değiliz ... Ama  ses duymak iyi geliyor !!

*****   ..not; namaz kılarak şifalanma , iyileşme çalışmalarım  pek iyi gitmiyor.. bi arpa boyu ilerleyemedim.. düzenli ve ssürekli hale getiremedim.. biraz daha çalışmalıyım bu konuda...

GARİBAN YALNIZLIĞIMA GERİ DÖNÜŞ ..

Yapayalnızlığımı atlata bilmek için trekking ( Doğa Yrüyüşleri) ne katılmaya karar  vermiştim .. Bu amaçla facebookta grupları ve gezilerini incelediğimde  kocaelinde kolay bir parkur yürüyüşüne katılmaya karar verdim ...

Ve katıldım ...

 5 Nisan 2016 , Salı   (Saat 19:29 )  yazıma devam ediyorum.

Doğada yürümek başlangıçta çok eğlenceliydi ... Bi nebze de olsa yürüyünce rahatlar gibi olmuştum.. 

Fakat yürüyüş grubunda evli ve sevgili olanların  yanyana yürümelerini , konuşmalarını ,  elele tutuşmalarını gördükçe nerdeyse ağlayacaktım ...

Hızlı yürümeye başladım.. en önde yürüyen grup liderinin hemen yanından belkide..

Oysaki ağır ağır yürüyüp tadını çıkarmak istemiştim...

Yürüyüş bitip evin kapısından içeri girdiğimde olan oldu .. Ağlamaya başladım  :'(     Doğada kilometrelerce yürüyünce  yapayalnızlığımı daha bir anladım ...

Acı verici bir şey hissettim ... Yapayalnızlığın acı verdiğini de böylece anlamış oldum ...

Kalbim artık dua etmez oldu ... Yanlızlığımı kabul edip oturacağım aşağıya ...  Öyle umutsuz , koyvermiş, hüsrana uğramış bir halde..

Evde yemek pişiremiyorum.. Marketten aldıklarım buzdolabında çürümeyi bekliyorlar bir süre .Sonrasında iyice çürüyüp pelte gibi olunca çıkarıp atıyorum çöpe..

15 gündür tezgahın üstünde duruyor bulaşık tabaklar ...

Ve bende çürüyorum yavaş yavaş ... Öldüğümde  beni kaç gün sonra bulup toprağın soğuk yatağına koyacaklar acaba ?

Artık günlüğüm  ölüme adım adım gitme yazılarına dönüştü.. Ne yapabilirim ki.. Ölümün sesnini , soluğunu duyuyorum ..

.......

Not ; yarın bir spor salonunda bir hoca ile ukemi dersi için konuşacağım.. Görüşmem inşallah  iyi gider .. Hayata tutunmak için nedenim olur ..